فیبر نوع خاصی از کربوهیدرات است که به طور کلی به دو دسته فیبر محلول در آب و غیر محلول تقسیم بندی می شود. بدن ما فاقد آنزیم گوارشی برای تجزیه‌ی فیبر است، بنابراین آنها در حین عبور از سیستم گوارشی بدون تغییر حرکت می‌کنند. اگر چه فیبر به راحتی در بدن هضم نمی شود اما نقش مؤثری در سلامت انسان دارد. غذاهای سرشار از فیبر به طور معمول هر دو نوع فیبر محلول و غیر محلول را در خود دارند. فیبر در اغلب در مواد خوراکی گیاهی از قبیل میوه‌ها، سبزیجات، غلات، حبوبات، آجیل‌ها و مغزها یافت می‌شود.

برخی از بهترین منابع غذایی حاوی فیبر عبارتند از:
- میوه‌ها: آووکادو، موز، سیب، تمشک، توت فرنگی
- سبزیجات: بروکلی، اسفناج، لوبیا سبز، هویج
- حبوبات: لوبیا چیتی، لوبیا سیاه، عدس، نخود فرنگی، لپه
- غلات: گندم، جو

مزایای مصرف فیبرها در مقدار مناسب:
مصرف فیبر در مقدار مناسب و توصیه شده نقش مؤثری در سلامت انسان دارد. برخی از مهمترین اثرات سلامت بخش مصرف فیبر شامل موارد زیر است:
- کاهش ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت نوع دو
- کاهش سطح کلسترول خون
- کاهش سرعت جذب کربوهیدرات ها و ایجاد تعادل در سطح قند خون
- کمک به عملکرد سیستم گوارش و درمان یبوست

 علی رغم فواید بیان شده، مصرف زیاد فیبر می‌تواند باعث بروز مشکلاتی چون ناراحتی گوارشی، جذب نامناسب غذا وگرفتگی روده را منجر شود. میزان توصیه‌ شده‌ی مصرف فیبر، روزانه ۳۸ گرم برای مردان و ۲۵ گرم برای زنان است. با این وجود اکثر مردم فقط حدود نیمی از این میزان فیبر مورد نیاز را دریافت می‌کنند.